تغليظ لجن

مشكلات عملياتي معمول تغليظ لجن عبارتند از؛ بو، بالا آمدن لجن، تغليظ بيش از غلظت مطلوب، غلظت بسيار كم هواي محلول،جريان لجناب خروجي با غظت بسيار زياد مواد جامد.  در ادامه، مشكلات انواعتغليظ لجن ، علت و اقدامات تصحيحي لازم، بررسی می گردد. 

روش های تغلیظ لجن

• روش ثقلی:در یک حوض ته نشینی به لجن زمان داده می شود تا جامدات آن ته نشین شود.
•  روش شناورسازی: این روش برای لجنی که دانسیته کمی دارد نظیر لجن ثانویه مناسب است. با کم کردن فشار و دمیدن هوا لجن به سطح آمده و می توان آنرا جدا نمود.
•  روش مکانیکی: استفاده از سانتریفیوژ یا انواع فیلترها نواری، تحت خلا و تحت فشار.

هضم لجن: عملیات کاهش مواد آلی در این مرحله انجام می گیرد و با این کار پتانسیل تولید بو کاهش داده می شود.
معمولا غلظت لجن از ۱تا ۳ درصد به ۷تا ۱۰ درصد در تغلیظ کننده های لجن قبل از اینکه وارد هاضم لجن شوند رسیده است.

هاضم هوازي

مشكل عملياتي معمول در اين سامانه ها، كنترل pHاست. به عنوان مثال، افت pHميتواند در اثر فعاليت عادي ميكروارگانيزمها يا به واسطه كاهش قلياييت ورودي باشد. اين مشكل را ميتوان با افزودن قلياييت (از جمله: آهك، بيكربنات و يا سود)برطرف كرد. بهره برداران سامانه هاضم هوازي بايد محاسبات كنترلي خاصي را انجام دهند كه عبارتند از؛ تعيين بار مواد جامد فرار، زمان هضم، بازده هاضم، و تنظيم.

جدول زیر تجزيه و تحليل اطلاعات حاصل از هاضم هاي هوازي و اقدامات اصلاحي لازم را ذكر كرده است.

هاضم بي هوازي

در اينجا نيز بهره بردار بايد شرايط معمول و كاركرد عادي سامانه را شناسايي كرده و با آن آشنايي داشته باشد. اين شرايط عبارتند از: افزودن لجن، تخليه لجناب، تخليه لجن، كنترل ،pHكنترل دما، اختلاط و ملاحظات ايمني. تاثير مقدار مواد جامد بر روي عملكرد سامانه به صورت جدول زیر است.