زلال سازی آب تصفیه شده

زلال سازی آب یک عنصر اساسی در فرآیند لجن فعال است و چشم پوشی از مفاهیم عمده طراحی آن باعث ایجاد اختلاط فرآیند می شود. در لجن فعال ، ته نشینی منطقه ای رخ می دهد. ته نشینی ناپیوسته در فرآیند لجن فعال طبق رابطه زیر مشخص می شود.

خواص ته نشینی لجن فعال معمولا به اندیس حجمی لجن (SVI) مربوط می شود. سرعت ته نشینی منطقه ای در فرآیند لجن فعال شهری طبق رابطه ۲ بالا به SVI مربوط می شود.

در معادله ۲ بالا ، پارامتر های Vz و X و SVI به ترتیب بر حسب متر بر ساعت، گرم بر لیتر و میلی لیتر بر گرم است. زلال ساز عمدتا به صورت یک تغلیظ کننده عمل می کند که در آن شار ورودی به غلظت MLSS ، دبی ورودی ، دبی جریان زیرین (underflow)، مساحت سطح در دسترسی زلال ساز و خواص ته نشینی لجن بستگی دارد. در شکل زیر ، شیب خط سر ریز برابر دبی سرریز است. شیب خط بهره برداری جریان زیرین برابر R/A – می باشد. در محل تقاطع این دو خط ، غلظت جامدات معلق برابر  Xa است. شار بکار رفته Ga معادل سرعت بارگذاری جامدات در جایی که خط بهره برداری جریان زیرین محور جامدات زیرین محور  شار جامدات را قطع می کند نشان داده می شود. غلظت لجن برگشتی (Xr) در جایی که این خط محور غلظت جامدات را قطع می کند مشخص می کند.

مقدار جامداتی که در یک زلال ساز پردازششود توسط مشخصات ته نشینی لجن تعیین می شود. این رابطه در شکل بالا مشهود است که هرقدر قابلیت ته نشینی لجن کاهش یابد(svi از ۱۰۰ به ۱۵۰ میلیگرم بر لیتر افزایش یابد.) شار حداکثر کاهش می یابد. همچنین حداکثر غلظت جامدات برگشتی کاهش می یابد. با تکرار محاسبات برای غلظت های مختلف جریان زیرین، یک سری جریان زیرین زلال بدست می آید یعنی مقدار جریان برگشتی مقادیر و غلظت ها حداکثر شار جامدات زلال سازی آب معادل هرکدام که هریک از این مقادیر یک حالت حد عملیاتی  یا طراحی را تعیین می کند.