آب شیرین کن

كارخانه هاي آب شیرین کن نيازهاي اساسي مردم جامعه، كشاورزي و صنعت را تامين ميكنند. گاهي اين طور به نظر ميرسد كه اين تاسيسات به خودي خود با محيط زيست سازگارند و تا مدت ها جنبه هاي زيست محيطي اين تاسيسات ناديده گرفته ميشود. از آنجاکه با گسترش جمعيت جهان منابع تامين آب موجود پاسخگوي نيازهاي جهاني نميباشند. امروزه %40جمعيت جهان كه بيشتر در مناطق خشك و نيمه خشك مثل كاليفرنيا، استراليا، حوزه مديترانه و كشورهاي حوزه خليج فارس زندگي ميكنند. از كمبود آب رنج ميبرند. انتظار ميرود با توجه به رشد جمعيت، بهبود شيوه زندگي، افزايش فعاليتهاي اقتصادي و افزايش آلودگي منابع آب موجود، تا سال 2025اين افزايش به %60برسد.

درياها و اقيانوسها يك بدنه آبي واحد و متصل به يكديگرند كه حجم وسيعي از آب شور را در بر دارند. اين آب شور ميتواند جايگزين قابل اعتماد و منبعي اضافي براي توليد آب شيرين بشمار آيد. اين موضوع سبب شد تا تكنولوژي آب شیرین کن دريا بصورت ويژه مورد توجه قرار گيرد. كارخانه هاي آب شيرين كن در طول سواحل درياها و اقيانوسها تاسيس شوند. اين  تاسيسات اغلب آب خوراك خود را از درياها و اقيانوسها ميگيرند و پس از شيرين سازي آن، نمك اضافي و ساير مواد معدني را از آب خوراك حذف ميكنند. تا آبي در محدوده استانداردهاي تعيين شده براي مصارف گوناگون نظير آشاميدن، صنعت، كشاورزي و غيره حاصل كنند. نهايتا 2تيپ آب از كارخانه خارج ميشود؛ اولي آب تصفيه شده است كه هدف اصلي بوده و دومي پساب توليد شده ميباشد كه آلاينده محسوب ميشود و به روشهاي مختلف دفع ميگردد.  رايج ترين و كم هزينه ترين روش دفع، تخليه مجدد پساب شور به درياها و اقيانوسها است. تا مدتها هيچ دستورالعمل نظارتي خاصي در مورد توزيع پساب شور در آبهاي آزاد وجود نداشت.

آب دريا مجموعه اي پيچيده از جانوران، گياهان و مواد معدني است كه بطور گسترده در ماتريس آب شور پخش شده اند. در صورت آسيب ديدن يك بخش، كل سيستم دچار اختلال خواهد شد. بنابراين بررسي عملكرد و اثرات زيست محيطي كارخانه هاي آب شيرين كن و ارائه راهكارهايي براي كاهش اين اثرات امري ضروري بشمار مي آيد. گنتنر اشاره ميكند كه نگرانيهاي عمومي و آگاهي علمي در مورد اثرات زيست محيطي كارخانه هاي آب شيرين كن افزايش يافته است. ضرورت رعايت قوانين زيست  محيطي در بين كشورها گسترش يافته است.

فاز ساخت و ساز کارخانه آب شیرین کن و محیط زیست :

به طور كلي تمام فرآيندهاي عمراني كه در مدت زمان ساخت كارخانه آب شیرین کن طي ميشود، به عنوان اثرات مخرب فاز ساخت و ساز معرفي ميشوند. اثرات ناشي از اين فاز بيشتر متوجه بخش ساحلي محيط زيست هدف ميباشد، شامل:

• تغيير كاربري زمين؛ اين نوع كارخانههاي صنعتي اغلب در نزديكي خط ساحلي ساخته ميشوند، مناطقي كه ترجيحا براي تفريح و گردشگري استفاده ميشود.
• گسستگي شن و ماسه كنار دريا و ايجاد فرسايش بر اثر رفت و آمد و فعاليت ماشين آلات ساختماني و كارگذاري خطوط لوله هاي ورودي و خروجي كارخانه درون بدنه آبي، اين پديده ايجاد ميشود.
• آلودگي صوتي ؛ بر اثر فعاليتهاي عمراني و فعاليت ماشين آلات ساختماني.
• آلودگي هوا ؛ ورود آلاينده ها به اتمسفر، ناشي از فعاليت ماشين آلات ساختماني نظير دي اكسيد كربن، سرب و ورود ذرات گرد و غبار و ريزگردها به اتمسفر بر اثر عمليات خاكريزي و خاكبرداري .
• پراكندگي پرندگان و پستانداران دريايي و ساير گونه هاي آبزي و خشكي زي منطقه و ايجاد اغتشاش در زيستگاه آن ها ؛ بر اثر پيش روي به محدوده دريايي، تغيير مساحت ساحل، تغيير شيب بستر و … به خاطر عمليات كارگذاري لوله هاي دفع.
• تخريب چشم انداز منطقه توسط مصنوعاتي چون ماشين آلات و ساختمان هاي مرتفع.
• تاثير بالقوه بر ماهيگيري محلي و منابع گردشگري با عواقب اقتصادي قابل توجه.