تفاوت رزین آنیونی و کاتیونی

تفاوت رزین آنیونی و کاتیونی در حذف کاتیون ها و آنیون های موجود در آب می باشد. تبادل های رزین های کاتیونی با کاتیون های موجود در آب همچون کلسیم، منیزیوم، پتاسیم ،آهن و… می باشد که بر اساس روش احیا رزین و رقابت کاتیون ها برای واکنش با رزین ها کاتیونی تعیین می گردد و تبادل رزین های آنیونی با آنیون های موجود در آب همچون سولفات ، کلراید ، نیترات و … بوده که بر اساس جدول موجود در مطلب احیا رزین که سهولت تبادل آنیونی را نشان می دهد ، هر کدام از آنیون ها رقابت خاصی برای واکنش دارند.

در موارد خاص می توان یک یون کم متقاضی را به یک کمپلکس چمد ظرفیتی تبدیل کرد که بسیار مورد تمایل رزین بوده و بنابراین تبادل یونی را به عنوان یک فرآیند مناسب آلودگی زدایی به کار برد. بعنوان مثل حذف UO2 از محلول های اسیدی معمولا غیر عملی است چون کاتیون های جند طرفیتی آهن و  آلومینیوم بشدت با آن رقابت می کنندو در عین حال UO2 می تواند در چند مرحله با سولفات ، کمپلکس های آنیونی تشکیل دهد.

تفاوت رزین آنیونی و کاتیونی باعث تفاوت در عملکرد و جوانب اقتصادی رزینی که یون مبادله می کند و نیز به مقدار ماده مورد نیاز برای احیا بستگی دارد. چون تبادل بر اساس اکی والان در لیتر حجم بیان می شود، در بعضی موارد طرفیت بر اساس کیلو گرم کربنات کلسیم  در واحد حجم  بستر یا جرم یون ها در واحد حجم بستر بیان کرده اند. به طور مشابه مقدار یون های که باید از فاضلاب حذف شود، بر اساس اکی والان در لیتر فاضلابی که باید تصفیه شود بیان می شود.

دیگر تفاوت تفاوت رزین آنیونی و کاتیونی تفا,ت در مقدار ماده احیا کننده و ظرفیت عملیاتی بستر است که در یک مبدل با بستر ثابت، ارتباطی بین ظرفیت عملیاتی بستر و مقدار ماده احیا کننده مصرفی وجود دارد. مصرف رزین به صورت نسبت مقدار یون حذف شده در حین تصفیه به کل  یون هایی که می تواند در راندمان ۱۰۰ درصد حذف بیان شود. راندمان ماده احیا کننده ، مقدار یون حذف شده از رزین در مقایسه با یون موجود در  حجم ماده احیا کننده مورد استفاده است.  مصرف رزین با کاهش راندمان ماده احیا کننده افزایش می یابد.. شکل منحنی ها بسته به تفاوت رزین آنیونی و کاتیونی و غلظت ماده احیا کننده مورد استفاده تغییر می کند.