طراحی پکیج شناور سازی

متغیر های عمده طراحی پکیج شناور سازی عبارتند از فشار ، نسبت برگشت، غلظت جامدات ورودی و زمان ماندگاری. با افزایش زمان ماند،جامدات معلق خروجی کاهش یافته و غلظت جامدات شناور شده افزایش می یابد. (قبل از ادامه خواندن این مطلب، مطلب فرایند شناور سازی مطالعه گردد.) هنگامیکه فرآیند شناوری سازی عمدتا برای زلالسازی بکار می رود، زمان ماند ۲۰ تا ۳۰ دقیقه برای جداسازی و تغلیظ کافی است.معمولا سرعت های صعود 0.061-0.163 مترمکعب بر دقیقه در مترمربع به کار برده می شود. هنگام استفاده از این فرآیند برای تغلیظ ، زمان های طولانی تری لازم است تا لجن متراکمی بوجود آید.

اجزا اصلی برای طراحی پکیج شناور سازی عبارتند از پمپ فشار،تجهیزات تزریق هوا، تانک ماندگاری،دستگاه تنظیم فشار، و واحد شناور سازی. پمپ فشار باعث ایجاد فشار بالایی می شود تا حلالیت هوا را افزایش دهد. هوا معمولا  توسط یک انزکتور به قسمت مکش پمپ یا مستقیما به تانک ماندگاری افزوده می شود.

هوا و مایع در تانک ماندگاری و تحت فشار در زمان ماندی برابر ۱تا۳ دقیقه مخلوط می شوند. دستگاه تنظیم فشار هد ثابتی را روی پمپ فشار حفظ می کند. شیر های مختلفی برای این منظور به کار می رود. واحد های شناور سازی می تواند به شکل مدور یا مستطیلی بوده و دارای دستگاه جاروب اروب کننده ای است که لجن تغلیظ شده و شناور را جدا می کند.

سیستم شناور سازی هوای-القایی با اصولی مشابه واحد DAF هوای فشرده به کار برده می شود. با این وجود ، گاز توسط یک مکانیسم (Rotor-disperser) خود القا می باشد. روتور تنها قسمت متحرک سیستم که در داخل سیال مستغرق است، از داخل سوراخ های پراکنده ساز(disperser) به سیال نیرو وارد می کند، که باعث ایجاد فشار منفی می شود. این امر باعث کشیده شدن گاز به داخل مایع شده که تماس مناسبی را بین گاز-مایع بوجود می آورد. سیال قبل از ترک تانک ، از داخل چهار سلول سری عبور نموده و مواد شناور آن از روی سرریز های سطحی واقعی در کناره های واحد خارج می شود. این سیستم نسبت به سیستم تحت فشار دارای این مزیت است که هزینه های سرمایه گذاری برای ساخت و  طراحی پکیج شناور سازی پایینی دارد و به فضای کمتری نیاز دارد. و اطلاعات جاری عملکرد این سیتسم های نشان داده است که قابلیت حذف موثر روغن آزاد و مواد معلق را دارند.

معایب آن عبارتند از انرژی بالا مورد نیاز نسبت به سیستم تحت فشار، کارایی وابسته به کنترل هیدرولیکی دقیق، انعطاف کمتر در افزودن مواد شیمیایی و لخته سازی، و مقادیر نسبتا بالای مواد شناور شده به صورت تابعی از سیال عبوری.