انواع روش های تصفیه بیولوژیکی فاضلاب

انواع روش های تصفیه بیولوژیکی فاضلاب شامل روش لجن فعال هوادهی گسترده ، روش MBBR ، روش SBR ، روش پورودوکس (A/O) ، روش (A2O) ، باردن فو اصلاح شده ، روش UCT ، روش VIP ، روش ژوهانسبرگ ، روش SBR با حذف بیولوژیکی فسفر ، روش فوستریپ  می باشد. که هریک از این روش های تصفیه بیولوژیکی فاضلاب باعث کاهش بار آلی فاضلاب گردیده. در ادامه بر توضیح هریک از این روش ها می پردازیم. فقط در مورد روش لجن فعال هوادهی گسترده و MBBR و SBR می توانید در مطالب قبلی آنها را جستجو کنید.

روش پورودوکس (A/O)

ساختار اوليه فرآيند براي حذف بيولوژيكي فسفر شامل يك ناحيه بي هوازي بود كه در ادامه آن يك منطقه هوازي قرار داشت. نياز به تماس بي هوازي بين لجن فعال و فاضلاب ورودي را قبل از تجزيه هوازي مشخص می باشد تا حذف بيولوژيكي فسفر انجام شود. این فرآيند پوردوكس نامگذاري گردیده است.   تفاوت اصلي فرآيند A/O ، استفاده از راكتورهاي هوازي و بي هوازي چند مرحله اي است. در اين فرآيندها نيتريفيكاسيون وجود ندارد و زمان ماند بي هوازي بين 30دقيقه تا يك ساعت براي فراهم كردن شرايط در حذف بيولوژيكي فسفر است. SRTمايع مخلوط ناحيه هوازي برابر 4-2روز است كه به دما بستگي دارد. 

روش (A2O)

روش (A2O) ، اصلاحيه فرآينـد A/O مي باشد و يك ناحيه انوكسيك را براي دنيتريفيكاسيون فراهم مي كند. زمان ماند در ناحيه انوكسيك تقريباً 1ساعت است. ناحيه انوكسيك كمبود اكسيژن محلول دارد. اما اكسيژن با پيوند شيميايي به شكل نيترات و نيتريت توسط جريان مايع مخلوط برگشتي نيتريفاير شده از ناحيه هوازي توليد مي شود . استفاده از ناحيه انوكسيك ، مقدار
نيترات ورودي به ناحيه بي هوازي را در لجن فعال برگشتي كاهش مي دهد. 

باردن فو اصلاح شده (5مرحله اي)

فرآيند باردن فو را مي توان براي حذف تركيبي فسفر و نيتروژن اصلاح كرد. روش برگشت و توالي مرحله اي نسبت به روش A2Oمتفاوت است. سيستم 5مرحله اي ، مناطق بي هوازي ، انوكسيك و هوازي را براي حذف فسفر،نيتروژن و كربن فراهم مي كند. مرحله انوكسيك ثانويه براي دنيتريفيكاسيون اضافي فراهم مي شود كه با استفاده از نيتراتي توليدي در مرحله هوازي
بعنوان گيرنده الكترون و كربن آلي ناشي از خود تخريبي بعنوان دهنده الكترون انجام مي شود. مرحله هوازي انتهايي براي حذف گاز نيتروژن اضافي از محلول و كاهش رها سازي فـسفر در زلال ساز نهايي مي باشد.

مايع مخلوط حاصل از ناحيه هوازي اوليه بـه منطقـه انوكـسيك برگشت داده مي شود . در فرآيند 5مرحله اي از SRTطولاني تري -20-10روز- نسبت به فرآيند A2O استفاده مي شود و بنابراين توانايي اكسيداسيون كربن افزايش مي يابد.

فرآیند UCT

فرآيند UCTمخفف فرآيند تصفيه –University of Cape Townافريقاي جنوبي- مي باشد كه در آنجه توسعه پيدا نموده است. فرآيند UCTبراي كاهش اثر نيترات ورودي به ناحيه تماس بي هوازي در فاضلاب هاي ضعيف تر بوجود آمده است. براي بازده زياد حذف بيولوژيكي فسفر ، مقدار نيترات در منطقه بي هوازي اهميت دارد. فرآيند UCT به استثناي دو مورد ،مشابه فرآيند A2O است. لجن فعال برگشتي بجاي مرحله هوازي به منطقه انوكسيك برگشت داده مي شود و برگشت داخلي از مرحلهانوكسيك به منطقه بي هوازي است. با برگشت لجن فعال به مرحله انوكسيك ، ورود نيترات بـه مرحله بي هوازي محدود مي شود. بدينوسيله جذب فسفر در مرحله بي هوازي زياد مي شود. برگشت داخلـيباعث افزايش مصرف مواد آلي در مرحله بي هوازي مي شود.

مايع مخلوط حاصـل از مرحلـه انوكـسيك حاوي BODمحلول زيادي است ، اما نيترات كمي دارد . برگشت مايع مخلوط انوكـسيك براي ايجاد شرايط بهينه در جذب تخميري مرحله بي هوازي انجام مي گيرد . بدليل كمتر بودن غلظت مايع مخلوط ، زمان ماند بي هوازي بايد نسبت به فرآيند پوردوكس طولاني تر باشد و در محدوده 1تـا 2 ساعت است. نسبت برگشت بي هوازي معمولاً 2 برابر دبي ورودي است.

در فرآيند UCTاصلاح شده  ، لجن فعال برگشتي بطور مستقيم وارد راكتور انوكسيك مي شود كه جريان برگشت داخلي حاوي نيترات را دريافت نمي كند. نيترات در اين تانك كاهش مي يابد و مايع مخلوط راكتور بـه تانك بي هوازي برگشت داده مي شود. تانك انوكسيك ثانويه بعد از تانك انوكسيك اوليه قرار دارد و جريان برگشت داخلي حاوي نيترات را از تانك هوازي دريافت مي كند و نقش مهمي در حذف نيترات فرآيند ايفا مي كند.