انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب

انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب شامل اصلاح شيميايي ذرات كلوئيدي موجود در آب که در نهايت باعث كاهش نيروهاي دافعه بين ذرات مي شود که برای ته نشینی آماده می شود. براي اينكه امكان نزديك شدن ذرات و چسبيدن و اجتماع آنها با هم و تشكيل لخته فراهم شود لازم است پس از اين مرحله امكان تماس بين ذرات به نحو مناسبي فراهم گردد. براي اين منظور آب خروجي از واحد انعقاد به ملايمت به هم زده مي شود تا باعث تسريع در رشد لخته ها گردد.

انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب

اين عمل كه طي آن اندازه لخته ها بزرگ ميشود، لخته سازي ناميده ميشود. چنانچه اندازه لخته ها ريز باشد ته نشيني و صاف سازي آن دشوار، زمان بر و با بازدهي پايين خواهد بود. در واحد لخته سازي، همزن ها به آرامي جريان را به هم مي زنند تا اندازه لخته ها به حدي برسد كه ته نشيني و صاف سازي آن ممكن گردد.

اندازه معمول براي لخته هاي تشكيل شده در اين واحد بين 0.1 تا 2ميلي متر است. تشكيل لخته ها و رشد اندازه آن به دو صورت انجام مي گيرد. در نوع اول رشد اندازه لخته ها در نتيجه تماس بين ذرهاي طي حركت براوني(حركت تصادفي مولكولي) و در نوع دوم رشد اندازه لخته ها در نتيجه تماس بين ذره اي تحت اثر حركت و آشفتگي موجود در سيال صورت مي گيرد. در واحد لخته سازي نوع دوم به عنوان مكانيزم غالب در رشد اندازه لخته ها نقش دارد.

روش های انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب

در تصفيه خانه هاي آب لخته سازي به دو صورت هيدروليكي و مكانيكي انجام مي گيرد که در لخته سازي به روش هيدروليكي ، از صفحات مانع عرضي و يا تغيير جهت هاي 180درجه در مسير جريان براي ايجاد آشفتگي مورد نياز استفاده مي شود. در لخته سازه اي هيدروليكي به علت حساسيت اين سامانه ها به تغييرات جريان ورودي،تنها در شرايطي كه دبی جريان نسبتا ثابت باشد،قابل دسترسي است.

به همين علت در تصفيه خانه هاي با اندازه متوسط يا بزرگ به علت حساسيت اين سامانه ها به تغييرات بده، كمتر مورد استفاده قرار مي گيرد. در اغلب موارد از لخته سازه اي مكانيكي استفاده مي شود و به طور معمول در آن از همزن هاي پدالي با محور افقي استفاده مي شود. 

ميزان آشفتگي مورد نياز براي انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب تا حد زيادي نسبت به اختلاط سريع كمتر است. هدف از لخته سازي برقراري تماس مناسب بين ذرات معلق است و نبايد اغتشاش تا حدي زياد شود كه باعث شكسته شدن لخته هاي تشكيل شده در مراحل قبل گردد. گراديان سرعت معمول مورد استفاده براي لخته سازي در دامنه 15 s-1 تا 60 s-1 قرار دارد. معمولا حوض هاي لخته سازي را به صورت چند قسمتي كه به صورت سري قرار دارند، طراحي مي كنند. سرعت همزن ها در طول اين قسمتها به تدريج كم مي شود. اين روش طراحي، روش لخته سازي چند مرحله اي ناميده مي شود و از آن براي تشكيل لخته هاي يكنواخت، درشت و سفت كه قابليت نشست پذيري مناسبي دارند، استفاده مي شود. در قسمت اول سامانه هاي لخته سازي چند مرحله اي، مقدارگراديان سرعت زياد است كه باعث ميشود تعداد تماس زيادي بين ذرات موجود در آب به وجود آيد و پس از آن در ساير قسمتها با كاهش گراديان سرعت امكان رشد و بزرگتر شدن لخته هاي ريز فراهم مي گردد.