مفهوم بار سطحی در حوضچه های ته نشینی

مفهوم بار سطحی در حوضچه های ته نشینی هنگام طراحي تاسيسات ته نشيني ثانويه بـدون استفاده از آزمايشات ته نشيني ضروري مطرح باشد،اهمیت پیدا می کند.بدليل اينكه اگر پارامترهاي طراحي از حد مجاز بيـشتر شود، حجم زيادي از جامدات در سپاب خروجي از دسـت مـي رود ، معمـولاً از مقـادير سـرريز پساب خروجي بر اساس شرايط پيك جريان استفاده مـي شـود. يـك روش طراحـي بـر اسـاس استفاده از دبي جريان متوسط در آب و هواي خشك و مقدار بارگـذاري سطحي متناسب با آن و همچنين كنترل شرايط بارگذاري و جريـان پيـك مـي باشـد. يكـي از شرايط ممكن است پارامترهاي طراحي را تعيين كند . نمونه مقـادير بارگـذاري جامـدات و بـار سطحي براي طراحي زلال ساز ثانويه  در جدول زیر داده شده است.

مفهوم بار سطحی در حوضچه های ته نشینی در فرآيند لجن فعال

عمق مايع در زلال ساز ثانويه معمولاً در ديواره كناري تانك هاي مدور و ديـوار انتهايي خروجي در تانكهاي مستطيلي اندازه گيري مي شود. عمق مـايع يـك پـارامتر مـوثر در حذف جامدات معلق و غلظت لجن برگشتي است. عوامـل ديگـري ماننـد طراحـي ورودي، نـوع تجهيزات حذف لجن، عمق لايه لجن، محل و نوع سرريز نيز در عملكـرد زلال سـاز تـاثير دارد. در سالهاي اخير گرايش به سمت افزايش عمق مايع براي بهبود عملكرد كلي پيـدا شـده اسـت. نمونه عمقهاي جانبي آب در جدول بالا  قسمت ارائه شده اسـت. روال كنـوني حـداقل عمق جانبي آب 12 متر را بـراي زلال سـازهاي ثانويـه بـزرگ مناسـب مـي دانـد و عمق هايي تا 6متر استفاده شده است. هزينه ساخت مخرن در انتخاب عمق جانبي آب بـويژه در نواحي كه سطح آب زير زميني بالا مي باشد بايد مورد توجه قرار گيرد.

مخازني با عمـق كمتـر از 3.5 متر ، اغلب داراي مشكل لجن فعال با دانسيته معمولاً كم مـي باشـد و لايـه هاي لجن با دانسيته كم بوسيله نوسانات هيدروليكي، براحتي دچار اختلال مـي شـود. بنـابراين تانكهاي عميق تر انعطاف بيشتري در بهره برداري ايجـاد مـي كننـد و هنگاميكـه تغييـرات در سيستم لجن فعال اتفاق مي افتد، داراي حاشيه اطمينان بيشتري مي باشد.

روش های توزیع جریان و مفهوم بار سطحی در حوضچه های ته نشینی

عدم تعادل جريان بين واحدهاي چندتايي فرآيند مي تواند باعث بارگذاري كـم يا بيش از حد در واحدهاي انفـرادي شـود و بـر عملكـرد كلـي سيـستم تـاثير مـي گـذارد. در طرحهايي كه مخازن موازي با اندازه مشابه مورد استفاده است، جريان بين مخازن بايد متعـادل باشد. در مواردي كه تانكها ظرفيت برابر ندارند، جريان بايد متناسب بـا مـساحت سـطح توزيـع شود. روشهاي توزيع جريان در مخازن ته نـشيني ثانويـه شـامل سـرريزها، جعبـه هـاي توزيـع جريان، شيرهاي كنترل جريان، توزيع هيدروليكي بـا اسـتفاده از تقـارن هيـدروليكي و كنتـرل دريچه ورودي يا درهاي ورودي جريان مي باشد. با وجود اينكه كنتـرل با سرريز خروجي بصورت دوره اي براي توزيع موثر جريان استفاده مي شـود، امـا معمـولاً غيـر موثر است و بايد تنها در جايي استفاده شود كه دو تانك با اندازه مساوي وجود دارد.