تصفیه پساب آبکاری

تصفیه پساب آبکاری ناشی از وان های آبکاری و وان های اسید (Pickling) فرآوری فلز دارای فلز مس بالایی می باشند. مس می تواند در فاضلاب های حاصل از فرآیند های کارخانجات مواد شیمیایی مختلف نیز که در آنها نمک های مس یا کاتالیزور مس بکار می رود وجود داشته باشد. مس از طریق فرآیند های ترسیب یا بازیافت مانند تبادل یونی، تبخیر و الکترودیالیز است از فاضلاب جدا شود.

مقدا فلز بازیافت شده ، فرآیند بازیافت مس را قابل توجه می کند. تبادل یونی یا کربن فعال روش های ممکن تصفیه پساب آبکاری  دارای مس با غلظت کمتر از ۲۰۰ میلیگرم بر لیتر می باشد. مس در پی اچ قلیایی به صورت هیدروکسید نسبتا نامحلول ترسیب می شود. در حضور سولفات های بالا سولفات کلسیم نیز ترسیب یافته و با مقدار بازیافت لجن مس مداخله خواهد نمود. این امر می تواند کاربرد قلیاهای گرانتر نظیر سدیم هیدروکسید را دیکته کند. تا لجن خالصی بدست آید. اکسید مس در پی اچ  بین 9تا 10.3 دارای حداقل حلالیت می باشد و این مقدار برابر 0.01 میلیگرم بر لیتر گزارش شده است.  تجارب علمی نشان  داده اند که حداکثر مقدار تصفیه ممکن از نظر تکنیکی برای مس  از طریق ترسیب شیمیایی برابر 0.02 تا 0.07 میلیگرم بر لیتر به صورت مس محلول است.

ترسیب یا سولفید در پی اچ برابر با 8.5 به غلظت های مس خروجی برابر 0.01تا 0.02 میلیگرم بر لیتر خواهد انجامید. رسیدن به غلظت های باقیمانده پایین مس در حضور مواد کمپلکس کننده نظیر سیانید و آمونیاک دشوار است. بمنظور حذف بالای مس ، لازم است که مواد کمپلکس کننده  از طریق پیش تصفیه حذف شوند. سیانید مس به طور موثری تروسط کربن فعال حذف می شود. خلاصه ای از نتایج ترسیب برای تصفیه پساب آبکاری در جدول زیر نشان داده شده است.