کاربرد جارتست
کاربرد جارتست
کاربرد جارتست براي نشان دادن تاثیر مواد شیمیایی، در تصفیه خانه ها است که طبق این آزمایش ، یک روش عمومی براي ارزیابی انعقاد ، لخته سازي و ته نشینی در تصفیه خانه می باشد. آزمایش جار در واقع یک مدل کوچک از واحدهاي اختلاط سریع، انعقاد و ته نشینی در تصفیه خانه است که در این روش افزودن مواد شیمیایی خصوصاً موادي مثل آلوم، کلرورفریک، پلیمرها که براي کاهش کدورت آب استفاده می شوند را می توان در مقیاس آزمایشگاهی ارزیابی نمود. با استفاده از آزمایش جار، راهبر می تواند میزان تزریق موادمنعقدکننده را هنگامی که مقادیر کدورت، رنگ و سایر پارامترهاي شاخص کیفیت آب خام تغییر می کند، بصورت تقریبی تعیین و با توجه به نتایج بدست آمده از این آزمایش میزان تزریق مواد شیمیایی را در تصفیه خانه تنظیم نماید. البته معمولاً براساس تجارب، راهبران ممکن است چند درصدي بر مقدار تئوري بدست آمده اضافه کنند. همچنین این آزمایش ابزار مفیدي جهت بررسی منعقدکننده ها یا پلیمرهاي جدید (و مقایسه آنها با همدیگر) و حتی تغییر در فرایند انعقاد و لخته سازي با استفاده از تغییر درسرعت اختلاط ، تغییر در مکانیزم ته نشینی و … می باشد.
عوامل موثر کاربرد جارتست
- تغییر دما : در طی آزمایش جریانهاي گرمایی در بشر که در اثر اختلاف دماي ظرف و آب داخل آن بوجود می آید ممکن است در ته نشینی ذرات مشکل ایجاد کند. این مسئله می تواند با کنترل دما حل شود. همچنین استفاده از ظروف پلاستیکی شفاف بجاي ظروف شیشه اي می تواند تغییرات دمایی در هنگام آزمایش را کاهش دهد.
- آزاد شدن گاز : در طی آزمایش تشکیل حباب که بعلت همزدن مکانیکی، افزایش دما یا واکنش شیمیایی
اتفاق می افتدموجب شناور شدن لخته هامی شود. - فاصله زمانی بین نمونه برداري و آزمایش : فعالیت بیولوژیکی یا عوامل دیگر ممکن است روي ویژگیهاي انعقاد اثر بگذارد. بهمین دلیل فاصله زمانی بین نمونه برداري تا آزمایش باید حداقل شود و این فاصله نیز ثبت گردد.
وسایل مور نیاز جارتست
- دستگاه جارتست 6خانه با سرعت متغیر حدود 10تا 250 rpmبا پروانه هاي استاندارد
- 6عدد بشر یا ظرف مکعب شکل مخصوص به حجم 1یا 2لیتر شکل زیر ظرف استاندارد 2لیتري جار را نشان می دهد.
کاربرد جارتست - پیپت هاي 5 ،1و 10میلی لیتري ، با دقت 0.1میلی لیتر
- استوانه مدرج
- ترازوي آزمایشگاهی
- دستگاه هاي لازم براي تعیین رنگ ، کدورت ، pHو قلیاییت
مواد موردنیاز جارتست
- منعقدکننده ها : عموماً شامل منعقدکننده هایی مثل کلرورفریک یا آلوم می باشد.
- کمک کنعقدکننده ها : معمولاً شامل آهک و پلیمرهایی از نوع کاتیونی است.
- موادي مثل خاك رس، بنتونیت، انواع کمک منعقدکننده ها باید در آزمایشگاه موجود باشد. برخی از مواد به شرح زیر می باشد.
پلیمرهاي مورد استفاده در انعقاد عموماً از نوع کاتیونی هستند. مقادیر کم این مواد (کمتراز 1 mg/l )می تواند مقدار تزریق منعقدکننده اصلی را کاهش دهد، یا حتی بعنوان منعقدکننده بکار می رود. پلیمرها به شکل پودر یا مایع هستند. نوع پودري با غلظت% 0.1تهیه می شود. همیشه پودر پلیمر به آب اضافه می شود و پلیمر درشانه جریان گردابی که در اثر همزدن بوجود می آید اضافه می گردد. اگر جریان گردابی تشکیل نشده باشد، پودر خشک به شکل یک جرم چسبنده روي سطح آب جمع می شود و حل کردن آن بسیار مشکل می گردد. زمان حل کردن پلیمر از چند دقیقه تا چند ساعت متغیر است. براي مرطوب کردن، حل کردن و ذخیره پلیمر از روش کار پیشنهادي سازنده استفاده گیرد. تهیه محلول از اشکال مایع راحت تر می باشد.
