تجهیزات انعقاد و لخته سازی

دو نوع عمده تجهیزات انعقاد و لخته سازی برای فاضلاب های صنعتی وجود دارد. در سیتسم های متداول از یک تانک اختلاط سریع استفاده می شود که بدنبال آب یک مخزن لخته ساز وجود دارد که به پدال های مجهز استکه در طول مخزن نصب شده و اختلاط آهسته ای بوجود می آورد. سپس مخلوط لخت شده در مخازن ته نشینی متداول ته نشین می شود.

در واحد بستر لجن، ترکیبی تجهیزات انعقاد و لخته سازی و ته نشینی به صورت یکجا در یک واحد تجمیع شده است. اگرچه ناپایداری کلوئیدی می تواند کم اثرتر از سیستم متعارف باشد، مزایای واضحی در برگشت دادن لجن از قبل شکل گرفته وجود دارد. زمان مورد نیاز برای تشکیل لخته قابل ته نشینی با آهک و هر منعقد کننده دیگر ، تابعی از زمان لازم برای رسوبات کربنات کلسیم یا سایر رسوبات کلسیم تا هسته ای را روی مواد کلسیمی دیگر شکل داده و به اندازه کافی درشت باشد که بتواند ترسیب شود.

هم کاهش مقدار ماده منعقد کننده و هم کاهش زمان شکل گیری لخته ها از طریق تغذیه نمودن فاضلاب ورودی با هسته های شکل گرفته قبلی یا از طریق واگردانی بخشی از لجن ته نشین شده امکانپذیر است. واگردانی لخته از قبل از شکل گرفته، غالبا قادر است مقدار مواد شیمیایی را کاهش دهد، بستر لجن بعنوان یک صافی برای بهبود کیفیت خروجی عمل می کند و لجن غلیط تری قابل حصول است.

کنترل آزمایشگاهی تجهیزات انعقاد و لخته سازی

به علت پیچیدگی واکنش های موجود، برای تعیین PH  بهنیه و مقدار ماده منعقد کننده به منظور انعقاد فاضلاب ، به مطالعات آزمایشگاهی نیاز است.  آزمایش جار که در آن PH و ماده منعقد کننده بمنظور دستیابی به شرایط بهینه کاربردی بررسی می شود. و کنترل پتانسیل زتا در آن ماده منعقد کننده تا صفر شدن پتانسیل زتا افزوده می شود. روش های تهیه موا منعقد کننده به کار رفته در این دو آزمایش در زیر آمده است.

1. اندازه گیری پتانسیل زتا
2. آزمایش جار 

در اینجا اندازه گیری پتانسیل زتا را تشریح می کنیم.

• مقدار ۱۰۰۰ میلیلیتر از نمونه را داخل بشر میریزیم.
• ماده منعقد کننده را در چند مرحله با مقادیر مشخص به آن بیفزایید. (PH بهینه باید یا با پتامسل زتا و یا بوسیله آزمایش جار برقرار شود)
• نمونه را بمدت ۳ دقیقه پس از هر نوبت  افزودن ماده منعقد کننده به شدت مخلوط کنید، کار را با یک اختلاط کامل ادامه دهید.
• پتانسیل زتا را پس از هر بار افزودن معرف تعیین کرده.