نمک زدایی آب

نمک زدایی آب عبارتست از هر فرآیندی که به وسیله آن غلظت املاح آب های شور یا لب شور به اندازه ای کاهش یابد که برای مصارف مختلف انسانی، حیوانی، صنعتی یا هر مصرف دیگری مناسب شوند. فرآیند های معمولی برای نمک زدایی آب ها بسته به موارد مصرف آب و مواد شیمیایی محلول که از آب حذف خواهند شد، انتخاب می شوند. ممکن است با استفاده از خواص آب در مقابل گرمایش (تبخیر آب) و سرمایش که منجر به جدا شدن نسبی مواد محلول از آب می گردد. یا به کار گرفتن مواد شیمیایی که ترکیب آنها با مواد محلول آب تولید ترکیبات نامحلول نموده و با گذرانیدن از صافی ، بتوان از آب جدا کرد و به اصطلاح آب را نمک زدایی کرد.

آب خام ورودی به انواع دستگاه های نمک زدایی مانند اسمز معکوس (RO) ، الکترو دیالیز و … باید صاف و زلال و عازی از هرگونه مواد کلوییدی و آلی و میکروارگانیسم ها و نظایر آنها باشد. و باید واحد پیش تصفیه مناسب برای سیستم در نظر گرفته شود. اگر یون های آهن و منگنز آب یا مقدار کلر باقی مانده آب به میزان بیش از 0.1 میلی گرم بر لیتر در آب ورودی دستگاه موجود باشد، سبب تخریب رزین و کاهش بازده دستگاه می شود.

روش های نمک زدایی آب

1. نمکزدایی آب با فرآیند گرمایش (تقطیر)
2. نمکزدایی آب در حرارت پایین تر از نقطه جوش
3. نمکزدایی به کمک مواد شیمیایی رسوب دهنده
4. نمک زدایی آب با فرآيند تبادل یونی در سیکل سدیم ، در سیکل هیدروزن یا هیدروکسیل
5. فشار اسمزی- اسمز معکوس (RO)

در ادامه به توضیح و تشریح روش نمک زدایی آب به روش فشار اسمزی – اسمز معکوس خواهیم پرداخت.

فشار اسمزی عبارتست از عبور خود به خودی حلال از داخل غشای نیمه تراوا که دو محلول با غلظت های متفاوت را از هم جدا می کند. انتقال حلال همیشه و به طور معمولی از محلول رقیق به طرف محلول غلیط است و این پدیده آنقدر ادامه پیدا می کند تا تعادل اسمزی بر قرار شود. نیروی محرکه این انتقال ، اختلاف پتانسیل شیمیایی پیل بین دو محلول که در اثر آن به تدریج آب خالص وارد آب نک می شود. این کار تا زمانی انتقال می یابد که فشار محلول آب نمک تا حد مشخصی از فشار آب خالص بیشتر شود. و پتانسل دو طرف غشا برابر گردد.