باکتری نیتروباکتر

 باکتريهاي نیتریفایر شامل باکتری نیتروباکتر و نیتروزموناس هم هستند که اگر در فرایند تصفیه مقادیر قابل توجهی مواد حاوي نیتروژن به همراه جریان ورودي دارد که توسط این باکتری ها حذف می شوند، باکتری نیتروباکتر ، جزء باکتريهاي اوتوتروف هستند که براي نقطه شروع متابولیسم و رشد فقط نیازمند مواد شیمیایی غیرآلی میباشند. بنابراین آمونیاك از محیط گرفته و براي فراهم کرن انرژي لازم براي رشد، اکسید می شود. کربن دي اکسید به عنوان منبع کربن مورد استفاده قرار میگیرد و در داخل باکتري طی فرایندي که نیاز به انرژي دارد، به ترکیبات کربن دار آلی، تبدیل میشود. گونه هاي نسبتاً کمی از باکتريهاي نیتریفایر وجود دارد نسبت آنها به کل باکتريهاي موجود در بیومس، کم است.

فرایند اکسیداسیون آمونیاك که به نیتریفیکاسیون تعبیر میشود، به واسطه وجود 2 گروه از باکتريهاي نیتریفایر انجام میگیرد. گروه اول آمونیاك را به نیتریت اکسید میکند که عمدهترین این باکتريها نیتروزوموناس میباشد. واکنش کلی در این مرحله عبارتست از

اکسیداسیون نیتریت به نیترات که به واسطه وجود نیتروباکترها انجام میگیرد، مرحله دوم است. واکنش کلی در این مرحله به صورت معادله دوم در بالا می باشد. باید به خاطر داشت که این فرایند، جزء تنفس نمیباشد. با وجود اینکه در این واکنشها اکسیژن مصرف میشود و مصرف انرژي به همان صورت است، ولی جزء فرایند تنفس نمیباشد. اکسیداسیون شیمیایی به وسیله باکتريهاي نیتریفایر، به اندازه فرایند تنفس که توسط باکتريهاي هتروتروف انجام میگیرد، اثر بخشی ندارد. به همین دلیل میزان زیادي اکسیژن لازم است تا انرژي تولید شود. (نسبت به یک واحد مشخص و در مقایسه با باکتريهاي هتروتروف) به همین علت این باکتريها، اکسیژن زیادي مصرف میکنند و رشد نسبتاً کندي دارند. فرایندهاي اصلی متابولیک در مورد یک سلول در شکل ذیل نشان داده شده است.

اکتريهاي نیتریفایر در دامنه گستره دمایی بین 8ºCتا 30ºC قادر به فعالیت هستند. اما در دماي زیر 20ºCنرخ سوخت و ساز آنها بسیار کاهش مییابد. این دسته از باکتريها غلظت اکسیژن بحرانیتري در حدود 2-2/5 mg/lدر دماي 20ºCدارند و رشد آنها به راحتی تحت تأثیر عوامل محیطی قرار خواهد گرفت. این باکتريها در مقایسه با باکتريهاي تجزیه کننده کربن، در برابر مواد سمی آسیبپذیري بالایی دارند.